بازار کردستان عراق

پوران درخشنده فیلمساز، کارگردان و نویسنده سینما است. او در کرمانشاه متولده شده و در سن 24 سلگی اولین فیلم خود را به نام «طاعون» ساخت. وی تا کنون فیلم های زیادی ساخته و در حال حاضر عضو انجمن زنان فیلمساز آمریکا و انجمن بازیگران مستقل آمریکاست.

پوران درخشنده مدتی پیش در جشنواره فیلم کردستان عراق حضور داشت و سایت «روداو» گفت و گویی با این فیلمساز ایرانی انجام داده است که بخش هایی از آن را در ادامه می خوانید. 
 
 
شما در تلویزیون کرمانشاه فعالیت داشته و اثر تولید کرده اید، آن زمان مظهر خالقی هم آنجا حضور داشت؟
 
 بله، آقای مظهر خالقی مدیر رادیو و تلویزیون کرمانشاه بودند، یک مدیر بسیار با شخصصیت بود که به همه کارکنان توجه داشت. خود او هنرمند بود، هنرمندی که هم جامعه برای او اهمیت داشت و هم موقیعت مناسب را برای پرسنل مهیا می ساخت.

چند روز در سلیمانیه حضور داشتید و آیا به این فکر کرده اید که اینجا هم فیلم بسازید؟
 
شاید باورتان نشود، اما هنگامی که در سلیمانیه هستم، احساس می کنم به خانه خودم آمده ام. احساسی ویژه درباره این منطقه دارم. شاید به این دلیل باشد که همه ما همخون هستیم. به این دلیل زمان طولانی بود که به این فکر می کردم که چگونه آن فیلمی را که دوست دارم، بسازم، یعنی زندگینامه مستوره اردلان که اولین زن تاریخ نویس ایرانی است. دوست داشتم روی این موضوع کار کنم، پژوهش و بررسی های زیادی در این باره انجام داده و تعدادی اسناد را هم یافته ام. دوست دارم در سلیمانیه روی این موضوع کار کنم. به هر حال این موضوعی است که همواره به آن فکر کرده ام و در چند روزی که اینجا بودم، احساس کردم که می توان در اینجا بر روی برخی موضوع ها کار کرد. 

من در ایران آموزشگاه سینمایی دارم که در حوزه های نمایش، کارگردانی، مونتاژ و سناریونویسی فعالیت دارد و مایل هستم که در سلیمانیه کردستان عراق نیز فرصت آموزش هنرجویان درباره تکنیک های سینمایی را داشته باشم.
 
در مدتی که اینجا بودید، حتما چند فیلم از هنرمندان کردستان عراق را دیده اید، نظر شما درباره این فیلم ها و نقدتان به روش آنها چیست؟
 
به نظرم شرایط برای فعالیت فیلسمازها بسیار مهیا است اما شاید نیاز به حضور استادانی از دیگر مناطق برای برگزاری دوره های آموزش باشد. برای آن که نقد و نکاتی درباره آثارشان را مطرح کنند و همچنین خود را بیشتر به سینمای دنیا نزدیک کنند.

 به باور من در اینجا یک سری سوژه وجود دارد که فرصت کار در آنها زیاد است. البته فیلمسازان کرد در اینجا فیلم بسیار خوب هم تولید کرده اند. بیشتر جوایز امسال به فیلمسازان کرد تعلق داشت. این هم گویای این است که شرایط برای فعالیت در حال فراهم شدن است. ما از لوکیشن های تولید فیلم که در حال حاضر در آنها کار می شود، بازدید انجام دادیم، فضایی بسیار خوب برای آنها به وجود آمده است. امکانات مناسبی داشتند تا بتوانند آنچه که در ذهنشان وجود دارد در استودیو به صورت واقعی در بیاورند. 
 
اکنون موضوع فیلم های ساخت کشور ترکیه مطرح است که به جای حل مسئله، مشکلات زیادی به وجود آورده اند، مشکلات کوچک را از اتاق خواب و مونولوگ به نمایش درآورده و بزرگ می کنند، آیا به باور شما مشکلات با نمایش دادن آنها بزرگتر می شوند؟
 
موضوع این است که چگونه به موضوع نگاه می کنیم. ما سخن مشهوری داریم که می گوید بنشین، بفرما و بتمرگ. هر سه دارای یک معنی هستند اما روش بیان هر کدام متفاوت است و اثرات متفاوتی دارد. باید به نوعی مشکلات را مطرح کنیم که شرایط بهتری به وجود بیاید. برای مثال تعدادی از خانواده ها پس از تماشای فیلم «هیس» گفتند ما اکنون از چیزی اطلاع یافته ایم که تا پیش از آن نمی دانستیم، یعنی تصور نمی کردند امکان دارد فرزندانشان دارای چنین رنج هایی باشند اما نتوانند از آن حرفی بزنند. یا در حال حاضر اکنون خود فرزندان را به مدرسه برده و باز می گردانند و با کودکان خود رفیق می شوند.

اولین دوست هر کودکی باید خانواده‌اش باشد، یعنی پدر و مادر. این هشدار دادن باعث می شود که بتوانیم حرف خود را بزنیم. فیلم های ترکی که اکنون نمایش داده می شود احتمالا با وضعیت ما ناهمخوان باشند یعنی نوع ورود به موضوع و سخن از مشکلات در این فیلم ها، آثار معکوسی به جا می گذارد.

انتهای پیام/

                                 مجسمه مستوره اردلان اثر هادی ضیاءالدینی